Mijn blogs gaan over mezelf: over persoonlijke groei en het ontdekken van je eigen pad. Dat betekent niet dat ik alles heb uitgevogeld en jou kan vertellen hoe je het leven kunt leiden dat precies bij jou past en waarin alles van een leien dakje gaat. Dé antwoorden ga je hier niet lezen. Ook bij mij is er sprake van werk in uitvoering, met grote gaten in het wegdek en zo nu en dan een flinke omleiding.
Maar dat is dus precies wat ik met jou wil delen: werk in uitvoering. Want dat is het leven, toch? In de loop van de tijd ontdek ik dingen die werken of zie ik op bepaalde vlakken ineens het licht. Heel fijn! En soms gebeurt dat niet. Heel irritant! En dat wil ik met je delen. Hopelijk zorgen mijn verhalen voor herkenning, inspiratie en verbondenheid.
Leven zonder haast. Op de een of andere manier is dat in onze maatschappij tot een luxe geworden die je je als mens maar af en toe kunt veroorloven. En áls je jezelf rust geeft, moet je dat eerst verdiend hebben door als een malle rondgerend te hebben. Zo zonde! En wat mij betreft ook hartstikke tegennatuurlijk.
Op een van de tassen in mijn webshop staat de door mij bedachte quote ‘mijn hart is mijn routeplanner’. Ik sta compleet achter deze tekst (al mijn teksten komen uit mijn hart), maar toch moest ik een drempel over om de tas zelf in gebruik te nemen.
Voor iemand die zegt heel gevoelig te zijn, zit ik nogal veel in mijn hoofd. Dat is zowel logisch als tegenstrijdig. En het komt vooral voort uit angst.
‘Nog een fijne avond verder!’ Het is 20.30 uur op een doordeweekse avond. We hebben zojuist bij familie gegeten en we gaan naar huis. Terwijl ik naar buiten loop, denk ik na over die woorden. Lief dat ze me dat toewensen, maar mijn avond is eigenlijk wel klaar. Het enige dat ik nu nog wil, is thuis in bed gaan liggen met een boek. Hoe gezellig het ook was, mijn batterij is leeg.
Veel mensen houden niet van labels. Ik denk omdat labels beperkend kunnen voelen én werken. Alsof het label je bewegingsruimte verkleint. Ook ik had last van ‘label-angst’. Ik heb jarenlang gezegd dat ik ‘trekken van hoogsensitiviteit’ had. Maar het grappige is: vanaf het moment dat ik mijn hoogsensitiviteit volledig omarmd heb, voel ik me veel vrijer dan daarvoor. Het label geeft me juist meer bewegingsruimte, doordat ik mezelf beter begrijp. En daarnaast: het is maar één label. Zoveel eigenschappen, zoveel labels.
Ik zat al een paar dagen niet lekker in mijn vel. Ik was moe en prikkelbaar en er kwam niets uit mijn handen. Behalve to-do-lijstjes.
Er zijn is genoeg. Ik ben goed zoals ik ben. Dit is een van de belangrijkste lessen die ik in de afgelopen jaren geleerd heb. En ik vind het een van de moeilijkste dingen om in de praktijk vast te houden.
In mijn leven heb ik dingen gedaan of juist gelaten, terwijl ik op het moment zelf al twijfelde of het de juiste keuze was. Toch deed ik het (of niet). Tegen beter weten in. Gekke uitdrukking eigenlijk, want is het niet andersom? Was het niet juist mijn weten – mijn brein, mijn ego, mijn gedachten – waarop ik mijn keuze baseerde?
De wereld is heel erg gericht op extraverte mensen. Het is positief als je altijd je woordje klaar hebt, voor jezelf opkomt, een druk sociaal leven hebt, zelfverzekerd overkomt en snel kunt schakelen. Oh en vergeet niet: altijd doorzetten en hard werken.
‘Wees jezelf. Er zijn al zoveel anderen.’ Een golden oldie van Loesje, waar niets tegenin te brengen valt. Maar makkelijk? Nee, ik vind van niet. En volgens mij ben ik niet de enige – en zeker niet de enige HSP – die hiermee worstelt.
Vorig jaar trapte ik op de rem. Ik was altijd moe, in mijn hoofd was het chaos, ik raakte in paniek om kleine dingen en ik had vaak pijn in mijn borst. Dat was al een tijdje zo, maar ineens voelde ik heel duidelijk: als ik nu niets doe, dan gaat het goed mis.
