Ik ben altijd een taalliefhebber geweest. Als kind las ik graag boeken en zong ik zelfbedachte teksten op bestaande melodieën. Op de basisschool schreef ik verhalen en op de middelbare school gedichten. Uiteindelijk maakte ik van taal mijn werk: ik werd bureauredacteur, vervolgens docent Nederlands en in 2011 begon ik Woordbedrijf. Ik ging aan de slag als zelfstandig educatief auteur en dat werk doe ik nog steeds heel graag.
In 2022 deelde ik voor het eerst persoonlijke teksten. Ik schreef over de herontdekking van mezelf. Onder allerlei lagen had ik de gevoelige, introverte, hoogsensitieve vrouw teruggevonden die ik van nature was. Ik merkte hoeveel het schrijven daarover met mijzelf én met anderen deed. Er begon iets te stromen in mij en vanaf dat moment bleven er maar woorden opkomen. Ik voelde al snel: hier wil ik iets mee! In 2023 sloeg ik met Woordbedrijf een tweede weg in, met de webshop en de blogs op deze site als gevolg.
Mijn blogs gaan over mijzelf: over persoonlijke groei en het volgen van je eigen pad. Niet omdat ik denk dat ik de wijsheid in pacht heb. Juist niet. Wel omdat ik ervan overtuigd ben dat openheid naar elkaar leidt tot herkenning, verbinding en begrip.
Op een van de tassen in mijn webshop staat de door mij bedachte quote ‘mijn hart is mijn routeplanner’. Ik sta compleet achter deze tekst (al mijn teksten komen uit mijn hart), maar toch moest ik een drempel over om de tas zelf in gebruik te nemen.
Voor iemand die zegt heel gevoelig te zijn, zit ik nogal veel in mijn hoofd. Dat is zowel logisch als tegenstrijdig. En het komt vooral voort uit angst.
‘Nog een fijne avond verder!’ Het is 20.30 uur op een doordeweekse avond. We hebben zojuist bij familie gegeten en we gaan naar huis. Terwijl ik naar buiten loop, denk ik na over die woorden. Lief dat ze me dat toewensen, maar mijn avond is eigenlijk wel klaar. Het enige dat ik nu nog wil, is thuis in bed gaan liggen met een boek. Hoe gezellig het ook was, mijn batterij is leeg.
