Op een van de tassen in mijn webshop staat de door mij bedachte quote ‘mijn hart is mijn routeplanner’. Ik sta compleet achter deze tekst (al mijn teksten komen uit mijn hart), maar toch moest ik een drempel over om de tas zelf in gebruik te nemen. Allereerst omdat het gek voelt om rond te lopen met een eigen product (‘Wij van WC-eend…’), maar ook omdat het best een statement is. Of beter gezegd: dat ik denk dat anderen vinden dat het best een statement is.
Ik onderzocht bij mezelf waarom het ongemakkelijk voelde om die tekst zo duidelijk uit te dragen naar mijn omgeving. Ik ontdekte dat ik bang was om neergezet te worden als ‘zweverig’ of ‘idealistisch’ of misschien zelfs ‘naïef’. Terwijl ik – en dit heb ik al vaker gezegd – zelf juist heb ondervonden dat hoe ‘zweveriger’ ik doe, hoe geaarder ik me voel.
Veel mensen zijn het verleerd om naar de stem van hun hart te luisteren. Ik gebruik expres het woord ‘verleerd’, want ik ben ervan overtuigd dat we het allemaal kunnen op het moment dat we ter wereld komen. We zeggen niet voor niets allemaal wel eens ‘Ik had al zo’n gevoel dat…’. In de loop van hun leven hebben veel mensen de fluistering van hun hart laten overstemmen door het geschreeuw van hun hoofd. En ze hebben uiteindelijk dat wat hun hoofd zegt aangenomen voor de waarheid. En die waarheid staat niet op mijn tas.
Ook ik was het verleerd. Ik moest me opnieuw leren openstellen voor die stem die van binnen komt. En vooral: vertrouwen op de wijsheid van die stem. Zonder concreet bewijs, zonder steekhoudende argumenten, zonder een jubelende recensie. Simpelweg vertrouwen dat je hart weet wat goed voor je is. Dat je voelt wat je moet doen. Dat je intuïtie je de weg wijst.
Dat ging niet vanzelf. Allereerst moest ik door heel wat lagen heen om überhaupt bij mijn echte gevoel te komen. Toen mijn hart eenmaal weer open stond, was de volgende stap ernaar te leren luisteren. Dat gaat beter als ik zonder haast leef. Als ik de tijd neem om stil te staan en mijn lijf te voelen. Ook helpt schrijven mij. Soms duurt het even en vul ik meerdere pagina’s met gemopper, frustratie en ongemak. Maar uiteindelijk volgen de juiste woorden (de waarheid, het inzicht) vanzelf. Daarnaast helpen kaartendecks mij om mijn innerlijke stem sterker te maken. Ik gebruik ze regelmatig. Als affirmatie aan het begin van de dag of als antwoord op een specifieke vraag. Af en toe ga ik er echt voor zitten en pak ik mijn tarotkaarten voor een uitgebreide legging. Altijd word ik er blij van en altijd voel ik na afloop rust, duidelijkheid en geaardheid: o ja, natuurlijk, logisch, dit wist ik eigenlijk al, maar het was een beetje ondergesneeuwd.
Dus: mijn hart is mijn routeplanner. En bij deze draag ik dat uit. In dit blog. Via alle producten in mijn webshop. En dus ook via mijn tas. En ik hoop dat de tekst anderen aan het denken zet. Of nee: aan het vóelen zet.
Leven zonder haast. Op de een of andere manier is dat in onze maatschappij tot een luxe geworden die je je als mens maar af en toe kunt veroorloven. En áls je jezelf rust geeft, moet je dat eerst verdiend hebben door als een malle rondgerend te hebben. Zo zonde! En wat mij betreft ook hartstikke tegennatuurlijk.
Voor iemand die zegt heel gevoelig te zijn, zit ik nogal veel in mijn hoofd. Dat is zowel logisch als tegenstrijdig. En het komt vooral voort uit angst.
‘Nog een fijne avond verder!’ Het is 20.30 uur op een doordeweekse avond. We hebben zojuist bij familie gegeten en we gaan naar huis. Terwijl ik naar buiten loop, denk ik na over die woorden. Lief dat ze me dat toewensen, maar mijn avond is eigenlijk wel klaar. Het enige dat ik nu nog wil, is thuis in bed gaan liggen met een boek. Hoe gezellig het ook was, mijn batterij is leeg.
